Mesafe:
163km.
Süre: 7sa.42dk.
Konaklama: Manfred ve Maria’nın çiftlik evi
Tarih: 04.08.2012
Bir günlük aranın ardından tekrar yollardaydık. Yolumuz
uzundu, Linz, 180km. Her şey güzel başlamıştı aslında ta ki, yağmur, şimşek,
yıldırım bizi yakalayana kadar.
Erken sayılabilecek bir saatte yola çıkmıştık, yağmurla
birlikte. Bir saat kadar yağmurla birlikte sürdükten sonra Viyana çıkışında
yağmur kesildi. İlerleyen saatlerde hava iyice açtı. Uzun bir aradan sonra iniş
ve çıkışlarla karşılaştık. Hele bir iniş vardı ki çok keyifliydi. Menderesler
yaparak indik aşağıyaJ
Avusturya’nın yolları çok düzgün. Yamalı, çukurlu, yarık
Bulgaristan-Sırbistan yollarından sonra çok iyi geldi. Tempomuza bakılırsa akşam
Linz’de olmamız gerekiyordu. Ancak Linz’e yaklaşık 30km. kala inanılmaz bir
sağanak yağmur başladı. Hiç böyle bir yağmura yakaladığımı hatırlamıyorum.
Aslında başlarda gayet iyiydi yağmurda sürmek, çocuklaşmak, ıslanmak,
kirlenmek.
 |
| Maria'nın bizim için hazırladığı yataklar. |
Tepeye vardığımızda şimşekler çakıyordu. Ara ara düşen yıldırımları
görebiliyorduk. Korkmaya başladık, etrafta sığınacak bir yerleşim yoktu, görüş
mesafesi 2 metreye kadar düşmüştü, gözlerimizi zor açıyorduk. Öyle ki arabalar
bile yol kenarına çekilmiş, sürücüler doluya dönen yağmurun hatta gökten düşen küçük taş
parçalarının bitmesini bekliyorlardı. Bu şekilde ilerleyemezdik. Çadır atalım
dedik ama her taraf göl olmuştu. Bu sırada pus biraz dağıldı ve hemen ileride küçük
bir kulübe gördük. Tam oraya sığınacaktık ki; kadının birisi arabasıyla yanaştı
ve onu takip etmemizi söyledi. Bir çiftlik evinin önünde durduk. Kadın bizi içeri
aldı. Maria. Hayatımızı kurtarmıştı belki de. Bize havlu verdi kurulandık,
kahve ve kek ikram etti, gece burada konaklayabileceğimizi söyledi. Böyle olunca Linz yarına kalmıştı.
Şunu söylemeden de geçemeyeceğim, ırklara karşı aşırı bir ön yargım
yoktur ama olsaydı da herhalde bu turda yok olurdu. Çünkü insan olmanın dili
bir, Bulgarı, Sırpı, Avusturyalısı vs. hepsi çok yardımcı oldular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder